Het leven is (g)een feest...de slingers zijn opgeborgen

Voor het eerst in deze pandemie valt het mij op dat er nu pas meer aandacht komt voor de mentale gevolgen van deze situatie. Ik spreek veel twintigers en dertigers, de groep zonder kinderen. De groep ‘voor wie het allemaal wel meevalt’ naar eigen zeggen. Maar is dat zo?

Ze mogen niet klagen vinden veel mensen, want niet naar de kroeg kunnen is niet het grootste probleem in deze pandemie. En natuurlijk is dat zo, maar laten we niet onderschatten hoe het is als je dag in dag uit thuis zit te werken aan je keukentafel (of erger nog; op je bed omdat je met drie huisgenoten woont die allemaal thuiswerken). Of net je eigen huisje hebt kunnen kopen en kampt met de onzekerheid of je je baan wel kunt behouden.

De young professionals die graag de slingers ophangen in het leven. Maar hoe houd je het leuk als die slingers ver weg opgeborgen zitten in een doos? Geen leuke borrels, geen fijne verre vakantie in het vooruitzicht, geen sportwedstrijd op zondag om stoom af te blazen van een week hard werken. Natuurlijk geldt het gebrek aan perspectief voor iedereen, maar ik richt me nu graag even specifiek op die ambitieuze young professional. Je hebt hoge verwachtingen van deze tijd, het begin van je werkende leven. Je wilt graag doorgroeien, jezelf laten zien en plezier hebben in het (werkende) leven. Om nog maar niks te zeggen over de intense behoefte aan sociaal contact, ook en vooral op het werk.

De hele situatie heeft tot gevolg dat je meer dan ooit tevoren, noodgedwongen, gefocust bent op je werk en de inhoud ervan. Want alle dingen die ontspanning bieden en helpen opladen vallen voor een deel weg. Hoe blijf je (mentaal) gezond in deze tijden? Ik deel graag vijf tips met je om er het beste van te maken in deze roerige tijden.

‘Leuk hoor, maar goedbedoelde tips lees ik overal’ hoor ik je denken. En toch doen we het niet. Wist je dat het gemiddeld 66 dagen duurt om een nieuwe gewoonte aan te leren? En dat is precies waar de moeilijkheid zit. Dus wat ga jij de komende 66 dagen anders doen?

1. Doorbreek de sleur

Met het vele thuiswerken en zitten achter de computer is bewegen een must. Natuurlijk is dit een inkopper en toch spreek ik in mijn praktijk ontzettend veel mensen voor wie het niet lukt om uit de sleur van de dag te komen. Want stel je voor dat je net de deur uit bent als je ‘gepingd’ wordt door je manager. Het gevoel niet te willen ‘spijbelen’ of te worden ‘betrapt’. Het vraagt dus om eigenaarschap en misschien een beetje lef om zelf te bepalen hoe je je dag indeelt (voor zover mogelijk uiteraard). Draai de vraag eens om; hoe werk jij zo productief mogelijk? Uiteindelijk word een manager namelijk ook blij van een productieve werknemer. Dus neem pauze, liever vaker en korter dan urenlang ploeteren en dan een lange pauze nemen. BEWEEG. Ga lopend bellen bijvoorbeeld of pak wat te drinken, maar kom ieder half uur even van je stoel af. En ga naar buiten. De buitenlucht doet wonderen voor je energie, ook al regent het.

2. Begin je dag goed

Hoe vaak ik wel niet hoor dat mensen liever langer slapen dan rustig opstarten…vervolgens met ontbijt achter je computer de dag beginnen met een overvolle mailbox. Slecht idee. Bedenk, voor je überhaupt die laptop aanraakt, liever eens welke drie dingen je in elk geval wilt doen vandaag. Schrijf (haalbare) doelen op, dat zorgt voor focus i.p.v. eindeloos lange to-do lijsten. Zorg dat je even bewogen hebt en maak er een ritueel van om ‘naar’ je werk te gaan. Ja, ook als dat in dezelfde ruimte is als waar je leeft. Zet een kop koffie of thee, installeer jezelf en begin officieel aan de werkdag.

3. Dankbaarheid

Volgens Professor Sonja Lyubomirsky draagt dankbaarheid bij aan een gelukkiger leven. Het vermogen om een gelukkig leven te leiden wordt voor 40% bepaald door doelbewuste acties. Een van die doelbewuste acties is het dagelijks stilstaan bij zaken waarvoor je dankbaarheid voelt. Vul deze zin aan; Ik ben dankbaar voor…….Uiteraard kun je dit met van alles aanvullen. Grote dingen, kleine dingen, dat maakt niet uit. Hoe vaker je dit doet, hoe makkelijker het wordt. Het is een vaardigheid die je kunt trainen en een positieve bijdrage levert aan je welzijn.

4. Je favoriete k*t gevoel

Ja je leest het goed….je favoriete k*t gevoel. We ervaren ongemak en zéker in deze tijd waar we niet meer kunnen vluchten in feesten, partijen, vakanties enz. We zijn niet meer gewend om ons gewoon eens een dag ellendig te voelen. Nu we meer op onszelf zijn aangewezen en de controle over een aantal dingen niet meer hebben, ervaren we vaker een vervelend, oncomfortabel gevoel. We zijn meesters geworden in het ‘weg managen’ van deze gevoelens. Ik raad je aan je eens een dag gewoon ellendig te voelen. Die dag gaat namelijk ook weer voorbij. Begrijp me niet verkeerd; ik moedig je niet aan te verdrinken in zelfmedelijden, maar maak het luchtig, haal je schouders op, kijk eens van een afstand naar jezelf. Duik in dat rotgevoel wat je hebt. Je zal merken dat het waarschijnlijk vanzelf weer minder wordt of zelfs verdwijnt. Hoe meer we proberen negatieve gevoelens te onderdrukken, hoe harder deze terugkomen als een boemerang.

5. Relativeer en zoek de slingers in de kleinere dingen

Het is, naast je soms gewoon ellendig te voelen, ook nodig om de boel op z’n tijd te relativeren. Kijk vooruit. Het gaat niet voor altijd zo blijven, ook al weten we op dit moment niet hoe lang het nog gaat duren. Stel jezelf iets fijns in het vooruitzicht, het liefst op korte termijn. Nee dat zal niet groots en meeslepend zijn. Maar een goed glas wijn, een fijne film, een mooie wandeling met iemand, een avond koken, een beauty dagje voor jezelf, de rust om een fijn boek te lezen. De slingers zitten hem, in deze tijden, in de kleinere dingen van het leven. Ga ernaar op zoek en je gaat iets vinden.

Lieve mensen, maak er het beste van. En je af en toe een dag belabberd voelen over deze hele situatie is echt ok.

#mentalegezondheid #youngprofessionals #millennials #thuiswerken

Hoe ik als millennial uit de bocht vloog

Ik had ooit een manager die zeker wist dat je voor je dertigste geen burn-out kon krijgen….dat was BELACHELIJK. Het was fijn geweest als ze daarin gelijk had gehad, maar jammer genoeg voor veel twintigers en dertigers blijkt die gedachte achterhaald. Want steeds duidelijker wordt dat deze generatie (de millennials) een verhoogd risico lopen op een burn-out. Waarom? Dat wordt in dit artikel uitgelegd. Graag neem ik je mee in mijn eigen verhaal.

Een burn-out, overspannen, overwerkt, geef het een naam. Een modeterm of niet, vanuit mijn ervaring durf ik best te zeggen dat ik steeds meer mensen zie (en gezien heb, ook toen ik nog geen fulltime coach was) die het bijzonder zwaar hebben met het werkende leven. Helaas en gelukkig ben ik ervaringsdeskundige (een vreselijk woord, maar anders kan ik het niet omschrijven).

Identiteit

Een (op papier) waanzinnige droombaan, bij een nog fantastischer bedrijf. Wow, ik mocht het gaan doen. Met heel veel energie en vooral ook veel bewijsdrang begon ik. Wanneer ik op een verjaardag zei wat ik deed (omdat dat nu eenmaal is waar het over gaat op feestjes…..) hingen mensen ineens aan mijn lippen. Het was aantrekkelijk om mijn identiteit (of in elk geval een deel daarvan) op te hangen aan mijn werk, functie en de zogenaamde belangrijkheid daarvan. Want iedereen vond het gaaf, knap, interessant en ga zo maar door. Zelf vond ik het soms heel moeilijk en ingewikkeld, maar dat toegeven aan mezelf was geen optie.

Falen

Dat betekent ook, dat wanneer er iets niet lukte in die baan, ik het gevoel had dat ik als persoon faalde. Helaas voor mij lukte er nogal veel niet op dat moment. Ik vond dat dat allemaal aan mezelf te wijten was en ik zette niet genoeg door. Nu ik hier met afstand op terugkijk, kan ik heel goed zien dat wat niet lukte in die baan, natuurlijk niks te maken heeft met wie ik echt ben en met mijn talenten. Hooguit met wel of niet ontwikkelde vaardigheden. Maar ja, wist ik veel. Ik had immers een TE gekke baan, bij een nog te gekker bedrijf waar IEDEREEN wilde werken. Ik zou mezelf daar weleens bewijzen en laten zien dat ik het kon. Falen was uiteraard geen optie, want ik was ervan overtuigd dat je alles kunt bereiken als je maar hard genoeg werkt….en altijd doorzet.

De harde realiteit

Ik had een ideaalbeeld in mijn hoofd, ik wilde succesvol zijn in de baan, ik wilde gezien worden, ik wilde ervoor beloond worden, ik wilde promotie, ik wilde aan mezelf bewijzen dat ik het kon en uitblinken. De harde realiteit was dat ik niet uitblonk, niet de beste was, dat anderen beter waren. Blijk van waardering, een aai over m’n bol het bleef uit. Toen vloog ik uit de bocht, ik had te lang gedaan waar ik niet gelukkig van werd, wat niet goed genoeg bij me past, de boog was te lang gespannen, te lang niet geluisterd naar alle signalen die zo duidelijk aanwezig waren. Maar ik wilde niet opgeven, ik was onmisbaar, ik kon het bedrijf, mijn collega’s niet in de steek laten want alles zou in elkaar storten. Want wat ik deed was zo belangrijk…..toch? Loyaliteit en doorzettingsvermogen zijn prachtige eigenschappen, maar niet als dat te lang ten koste gaat van jezelf. Het is niet zozeer stoer of dapper om altijd maar door te gaan, het vergt lef om je grenzen te bewaken en gezonde keuzes te maken t.a.v. jezelf. Zeker als je daarmee anderen teleur moet stellen.

Van hard werken krijg je geen burn-out

Van druk zijn en hard werken geloof ik persoonlijk niet dat mensen een burn-out krijgen. Van druk zijn met dingen waar je eigenlijk nauwelijks invloed op hebt wel, van een boog die altijd gespannen is, van een gevoel dat je geen grip hebt op waar je mee bezig bent, van een gebrek aan autonomie, van onvoldoende benutte talenten, van dweilen met de kraan open, van niet handelen in lijn met wat je écht belangrijk vindt, van een gebrek aan regie nemen of ervaren, van je eigen situatie constant vergelijken met hoe het ‘ideaalbeeld’ eruit zou moeten zijn, DAAR krijg je een burn-out van. Maar het goede nieuws is dat er iets aan te doen is. Coaching helpt bij het behandelen, maar vooral ook voorkomen van een (dreigende) burn-out. Hoe? Onder meer door het onderkennen van (lichamelijke) klachten, inzicht in je eigen gedragspatronen, je energiebalans en vooral de energielek, de oorzaken daarvan en de handvaten voor verandering zodat je meer grip krijgt op de situatie.

Een pijnlijke maar wijze les

Door coaching heb ik leren inzien dat het grootste deel van mijn werk me energie kostte en te weinig energie opleverde, dan gaat er op den duur iets mis met de balans in je energie. Ook heb ik moeten leren de verantwoordelijkheid daar te laten waar hij hoort. Ik kwam tot het inzicht dat ik graag aardig word gevonden en wil voldoen aan de verwachtingen en ik het daarom moeilijk vind om nee te zeggen. Lastige inzichten en nog lastiger om een hardnekkig gedragspatroon te veranderen. Het lukt me inmiddels (vier jaar later) vrij aardig om dit anders te doen en vooral dichtbij mezelf te blijven. Een harde maar wijze les. Het heeft me gebracht waar ik nu ben en daar ben ik maar wat blij mee.

Heeft er iemand nog een passie te leen?

'Vind je passie'….pfffff je zou al moe worden van de gedachte dat je naast die drukke baan OOK nog een passie zou moeten hebben. Als je geen passie hebt doe je niet mee tegenwoordig, zo lijkt het. Heb je ook zoveel bewondering voor of jaloezie naar mensen die een enorme passie hebben voor iets? Ik heb wel eens gedacht; ik heb een passie voor wijn en op het terras zitten. Niet echt heel passend voor in een sollicitatiegesprek of op een netwerk dingetje.

Er is wellicht een geruststellende gedachte….je hoeft een passie niet te verzinnen, je moet alleen het juiste luik opentrekken om het te vinden. Door allerlei workshops vanuit werk, maar ook vanuit een coachtraject werd voor mij steeds duidelijker waar ik echt blij van werd.

Wat bleek…mijn passie zat een beetje weggestopt achter een luik wat ik eigenlijk een hele tijd geleden op slot heb gedaan. Waarom? Het paste steeds minder goed in de banen die ik deed en ik kon het er niet goed in kwijt. Dus verdween datgeen waar ik echt heel blij van werd, langzaam naar de achtergrond (achter dat luik). Toen ik de balans ging opmaken d.m.v. verschillende opdrachten, gesprekken, workshops verspreid over een langere tijd kwam eigenlijk telkens hetzelfde naar voren. Voor mij is het zo simpel als dit; ik wil gewoon heel graag mensen helpen (het liefst in hun persoonlijk/professionele ontwikkeling). Tijdens een gesprek met mijn moeder haalden we herinneringen op aan vroeger en wat zei ik altijd? Ik wil graag mensen helpen, maar ik kan niet tegen bloed, dus dan ga ik dat doen door te praten. Ik had op 12-jarige leeftijd nog geen enkel idee van het beroep psycholoog of coach. Wat wel altijd in mijn rapporten stond en op ouderavonden terugkwam was dat ik heel behulpzaam was en teveel praatte in de klas met anderen. Hetgeen me in mijn kindertijd al typeerde heb ik nu tot mijn beroep gemaakt. Anderen helpen door te praten (en te luisteren natuurlijk).

Ik wil niet zeggen dat het ‘eenvoudig’ is en misschien heb je op dit moment (nog) geen idee wat je passie is. Maar ik wil wel zeggen dat het verhelderend is als je wel een idee krijgt van waar je passie ligt. Waarom? Omdat wanneer je dingen doet die in lijn zijn met deze passie er bakken met energie vrijkomt, zonder dat dat heel veel moeite kost. Best fijn ;) We doen tenslotte doorgaans al genoeg dingen in het dagelijks leven die energie kosten. Een passie is iets wat je niet los kunt laten en wat steeds terugkeert in je leven. Je wordt er blij van als je ermee bezig bent en het geeft voldoening. Betekent dit altijd dat je van je passie je baan moet maken? Dat zou natuurlijk helemaal mooi zijn, maar het kan ook betekenen dat wanneer je je passie vindt, je daar meer tijd aan gaat besteden naast je baan. Door erover te lezen, je erin te verdiepen. (ja dat kan ook als je een passie hebt voor wijn….)

Ga eens na; wat vond je vroeger leuk om te doen en waarom? Of waar krijg je energie van en wanneer lijken dingen vanzelf te gaan? Waar ben je altijd nieuwsgierig naar? Wil je meer tools om je passie te vinden? Check www.flourishbe.nl en ontvang het gratis werkboek PASSIE GEZOCHT.