Hoe ik als millennial uit de bocht vloog

Ik had ooit een manager die zeker wist dat je voor je dertigste geen burn-out kon krijgen….dat was BELACHELIJK. Het was fijn geweest als ze daarin gelijk had gehad, maar jammer genoeg voor veel twintigers en dertigers blijkt die gedachte achterhaald. Want steeds duidelijker wordt dat deze generatie (de millennials) een verhoogd risico lopen op een burn-out. Waarom? Dat wordt in dit artikel uitgelegd. Graag neem ik je mee in mijn eigen verhaal.

Een burn-out, overspannen, overwerkt, geef het een naam. Een modeterm of niet, vanuit mijn ervaring durf ik best te zeggen dat ik steeds meer mensen zie (en gezien heb, ook toen ik nog geen fulltime coach was) die het bijzonder zwaar hebben met het werkende leven. Helaas en gelukkig ben ik ervaringsdeskundige (een vreselijk woord, maar anders kan ik het niet omschrijven).

Identiteit

Een (op papier) waanzinnige droombaan, bij een nog fantastischer bedrijf. Wow, ik mocht het gaan doen. Met heel veel energie en vooral ook veel bewijsdrang begon ik. Wanneer ik op een verjaardag zei wat ik deed (omdat dat nu eenmaal is waar het over gaat op feestjes…..) hingen mensen ineens aan mijn lippen. Het was aantrekkelijk om mijn identiteit (of in elk geval een deel daarvan) op te hangen aan mijn werk, functie en de zogenaamde belangrijkheid daarvan. Want iedereen vond het gaaf, knap, interessant en ga zo maar door. Zelf vond ik het soms heel moeilijk en ingewikkeld, maar dat toegeven aan mezelf was geen optie.

Falen

Dat betekent ook, dat wanneer er iets niet lukte in die baan, ik het gevoel had dat ik als persoon faalde. Helaas voor mij lukte er nogal veel niet op dat moment. Ik vond dat dat allemaal aan mezelf te wijten was en ik zette niet genoeg door. Nu ik hier met afstand op terugkijk, kan ik heel goed zien dat wat niet lukte in die baan, natuurlijk niks te maken heeft met wie ik echt ben en met mijn talenten. Hooguit met wel of niet ontwikkelde vaardigheden. Maar ja, wist ik veel. Ik had immers een TE gekke baan, bij een nog te gekker bedrijf waar IEDEREEN wilde werken. Ik zou mezelf daar weleens bewijzen en laten zien dat ik het kon. Falen was uiteraard geen optie, want ik was ervan overtuigd dat je alles kunt bereiken als je maar hard genoeg werkt….en altijd doorzet.

De harde realiteit

Ik had een ideaalbeeld in mijn hoofd, ik wilde succesvol zijn in de baan, ik wilde gezien worden, ik wilde ervoor beloond worden, ik wilde promotie, ik wilde aan mezelf bewijzen dat ik het kon en uitblinken. De harde realiteit was dat ik niet uitblonk, niet de beste was, dat anderen beter waren. Blijk van waardering, een aai over m’n bol het bleef uit. Toen vloog ik uit de bocht, ik had te lang gedaan waar ik niet gelukkig van werd, wat niet goed genoeg bij me past, de boog was te lang gespannen, te lang niet geluisterd naar alle signalen die zo duidelijk aanwezig waren. Maar ik wilde niet opgeven, ik was onmisbaar, ik kon het bedrijf, mijn collega’s niet in de steek laten want alles zou in elkaar storten. Want wat ik deed was zo belangrijk…..toch? Loyaliteit en doorzettingsvermogen zijn prachtige eigenschappen, maar niet als dat te lang ten koste gaat van jezelf. Het is niet zozeer stoer of dapper om altijd maar door te gaan, het vergt lef om je grenzen te bewaken en gezonde keuzes te maken t.a.v. jezelf. Zeker als je daarmee anderen teleur moet stellen.

Van hard werken krijg je geen burn-out

Van druk zijn en hard werken geloof ik persoonlijk niet dat mensen een burn-out krijgen. Van druk zijn met dingen waar je eigenlijk nauwelijks invloed op hebt wel, van een boog die altijd gespannen is, van een gevoel dat je geen grip hebt op waar je mee bezig bent, van een gebrek aan autonomie, van onvoldoende benutte talenten, van dweilen met de kraan open, van niet handelen in lijn met wat je écht belangrijk vindt, van een gebrek aan regie nemen of ervaren, van je eigen situatie constant vergelijken met hoe het ‘ideaalbeeld’ eruit zou moeten zijn, DAAR krijg je een burn-out van. Maar het goede nieuws is dat er iets aan te doen is. Coaching helpt bij het behandelen, maar vooral ook voorkomen van een (dreigende) burn-out. Hoe? Onder meer door het onderkennen van (lichamelijke) klachten, inzicht in je eigen gedragspatronen, je energiebalans en vooral de energielek, de oorzaken daarvan en de handvaten voor verandering zodat je meer grip krijgt op de situatie.

Een pijnlijke maar wijze les

Door coaching heb ik leren inzien dat het grootste deel van mijn werk me energie kostte en te weinig energie opleverde, dan gaat er op den duur iets mis met de balans in je energie. Ook heb ik moeten leren de verantwoordelijkheid daar te laten waar hij hoort. Ik kwam tot het inzicht dat ik graag aardig word gevonden en wil voldoen aan de verwachtingen en ik het daarom moeilijk vind om nee te zeggen. Lastige inzichten en nog lastiger om een hardnekkig gedragspatroon te veranderen. Het lukt me inmiddels (vier jaar later) vrij aardig om dit anders te doen en vooral dichtbij mezelf te blijven. Een harde maar wijze les. Het heeft me gebracht waar ik nu ben en daar ben ik maar wat blij mee.